Her zaman olduğu gibi güzel bir genç kadındım.
On beş yaşımda kocamla taşınmaya karar verdim. Birçokları gibi ben de aşık oldum ve evimi inşa ettim.
Eski yöntemlerle eğitim aldım, ortağım ve çocuklarımı büyütmeye adadım.
Bir kadın ve bir anne sevgisi ile kendimi tam ve tüm sevgisiyle verdim.
Bu büyük dini ve sosyal bağlılığı karşılamak için kendimi düşünmeyi bıraktım.
Hepsiyle ilgilenmekten memnun oldum. Sonra kendimi unutmaya başladım.
Çocuklarımı düşünürken kendimi unuttum, onların da bana ihtiyacı vardı, harika bir anne oldum
Kendimi unuttum. Kocamı aldatmak mı? Asla! Ben zaten ona aittim ve bu iyi bir kadından değil, iyi doğmuş ve terbiyeli.
Uzun yıllar, belki de on yıllar boyunca kendimi unuttum.
İçimden bir ses bunun doğru olmadığını söylüyor.
Kayıtlar
